همه چیز در مورد جشن رقص سماع مولانا

امروز قصد داریم به سراغ یک شهر که در سرتاسر آن نشانه های ادب وعرفان و معرفت را می توان مشاهده کرد برویم. نام ان شهر قونیه است که دارای آثار بسیاری از دوران سلجوقیان می باشد و قدمتی بس طولانی دارد به طوری که به هزاره سوم قبل از میلاد بر می گردد.

این شهر به دلیل تاریخ غنی که دارد بسیار مورد توجه ایرانیان قرار گرفته است.

مقبره مولانا در قونیه

یکی از مهمترین و جذاب ترین جاذبه های شهر قونیه، مقبره مولانا جلال الدین بلخی می باشد که مولانا معرف حضور است و آوازه ای بس شگرف دارد و بهتر است بگوییم که شهر قونیه معروفیت و محبوبیت خود را بیشتر مدیون مقبره شاعر گرانقدر ایرانی می باشد.

در هر سال به مناسبت سالگرد وفات حضرت مولانا ،این شاعر ارزشمند وغنی ،مراسمی برگزار می شود که بیشتر حاضرین درجمع ایرانی می باشند.

حضرت مولانا که بود؟

جلال الدین محمد بلخی که به لقب مولانا معروف بود ،یک شاعر گرانقدر و برتر ایرانی بود که شعرهایی که می سرود همه در مدح وستایش پروردگار بودند و همین مساله باعث شده که آوازه جهانی پیدا کند.

جلال الدین در ششم ربیع الاول ششصدوهشت هجری قمری در شهر بلخ که همان افغانستان امروزی می باشد دیده به جهان گشود.وی از کودکی به همراه پدر خود به شهر قونیه رفت و در آنجا زندگی کرد و بعد ازمدتی به تدریس پرداخت و مریدان بسیاری را جذب خود کرد،مولانا در سال ششصدوشش بیمارشد و دیده از جهان فرو بست وآرامگاه ابدی وی در شهر قونیه می باشد.

بررسی اشعار و آثار مولانا

جلال الدین اشعار بسیاری به زبانهای مختلف اعم از عربی،ترکی،یونانی... سروده است که خوشبختانه بیشتر شعرهای وی به زبان ایرانی می باشد و قسمتی از آن برگرفته از قرآن است.قسمت اعظم شعرهای مولانا در مدح و ستایش پروردگار سراییده شده است و مهم ترین و برجسته ترین آثار وی می توان به مثنوی مولوی اشاره کرد .

معرفى جشن و رقص

سماعسماع از لحاظ لغوی به معنای شنیدن آوایی گوش نواز و حس وحالی هیجانی می باشد که در اصطلاح به نوعی رقص گفته می شود که عرفا هنگامی که از خویش رها می شوند و با چرخش بدن خود در مسیر سیروسلوک عرفانی گام بر می دارند و همین عملکرد باعث نزدیکی آنها به پروردگار می شود.

مدت زمان برقراری جشن سماع، ده روز می باشد که در شهر قونیه اجرا می شود و در این جشن ، دراویش وصوفیان با لباس های سفید رنگ و کلاه های بلند ظاهر می شوند و بدن خود را به چرخش در می آوردند وبه ستایش پروردگار می پردازند.لازم به ذکر است که که لباس بلند و سفید دراویش نشانه از کفن و مرگ دارد و کلاه بلند و تیره رنگ نشانه اى از سنگ قبر می باشد.

بزرگداشت مولانا

در تسلیم محض و چرخش درویشان به هنگام اجرای رقص سماع، وجدی عظیم نهفته است، در واقع همه اشخاص بدون کوچکترین آشنایی با تعلیمات مولوی بلافاصله درک میکنند که سماع دنیای کاملا متفاوتی است. بر اساس مکتب مولانا و صوفیگری اسلامی، در قلب هر انسان رازی است و هر آنچه که خلق میشود با این راز در ارتباط است.

طبق نظر تصوف، روح انسان که از وجود خداوند متعال هبوط کرده است و در واقع این روح خود واقعی انسان است که خداوند مهربان از وجود خود در بدن مادی انسان نهاده است.

مراحل جشن سماع

رقص سماع با مدح حضرت محمد(ص) آغاز میشود و سماع بیانگر داستان خلقت روح متعالی است و موسوم به نور محمد که با فرمان "باش" یعنی شروع هبوط آدمی آغاز می شود.همچنین ضرباهنگ مضاعف دف بیانگر فرمان "باش" است که خداوند در زمان خلقت جهان صادر کرد و به دنباله آن نوای نی نماد، دم قدسی است که به جسم های بی جان، جان بخشید.